Dag beste lezers en lezeressen.
Zo, moet nu maar eens de tijd nemen voor een berichtje vanaf de andere kant van de sloot.
Vorige week maandag was eindelijk het grote vertrek naar de States. De reis ging van Schiphol naar Minneapolis en na een korte tussenstop stond er alweer een vliegtuig klaar om ons naar Phoenix te brengen. De reis duurde totaal ongeveer 15 uur en we kwamen dan ook redelijk vermoeid aan. Na een kleine wandeling door de terminal kwamen we al snel KLS'ers tegen die ons op stonden te wachten. Erg leuk! Na wat handjeklappen en zoenen was het tijd om die ellendig zware koffers van de conveyer belt te trekken en richting Mesa te rijden.
Eenmaal in Mesa reden we het terrein van de Springs op richting de appartementen. Snel ons rooster voor de eerste week gehaald en de sleutel van onze intense 'crib'. Ik denk niet dat ik mag klagen... Groot appartement, vlak naast de main pool met jacuzzi en de gym is ook op steenworp afstand. Schrik dus niet als ik als nóg breder terug kom dan ik al was...
Na de koffers op de kamer te hebben gegooid en ons gesettled hebben zoals alleen echte mannen dat kunnen, was het tijd om eens even goed te gaan eten . Er was voor ons gereserveerd bij de Chili's. Een hamburgertoko om de hoek. Nadat de maag gevuld was en de vaatvernauwing toesloeg, was het tijd om ons nest op te zoeken en een uiltje te knappen. Iets waar ik overigens ook enorm aan toe was...
De eerste week:
Gelukkig werd ik s ochtends weer wakker en stond er een week groundschool op de planning.
Ik kan er hele verhalen over typen, maar het komt er op neer dat we de hele week in een lokaaltje hebben gezeten, waar 'wachten en niksen' de kernwoorden van zijn. Nadat onze fingerprints waren genomen voor de FBI en we verzadigd waren met informatie, mochten we op bezoek bij dokter Brymann. Deze deed een medische check om te kijken of we gezond genoeg waren om te vliegen. Ook trakteerde hij ons op Domino's pizza! Best ironisch om in de wachtkamer van de dokter je vol te proppen met deze bloeddrukverhogende meuk. De testjes zelf waren enorm simpel. Als dit alles is, kan iedereen met 2 armen en benen dit papiertje halen. Je vraagt je bijna af waarom je je medical niet gewoon bij de McDonalds kan halen.
De tweede week:
Ook in de tweede week stonden er nog wat briefings op de planning. Gelukkig waren deze meer gericht op het vliegen. We gingen nog eens lichtjes over alle principles of flight, zoals we in Eelde al voor onze kiezen hebben gehad. Climbs, descents, turns, stalls, spins en ga zo maar door. Ook stond er een Operation Manual test op het programma, dus het werd nu tijd om s'avonds de boeken in te duiken. Deze test ging overigens prima en scoorde ik hier 96% op.
Woensdag was het dan eindelijk zo ver. Ik stond om 12:00LT op het rooster gepland om voor het eerst te gaan vliegen!
Al lekker vroeg stond ik met mijn crewmaat en tevens vriendelijke vrind Stefan (Ricardo) bij dispatch om aan onze planning te beginnen. Na een mooie weatherbriefing en mass & balance te hebben gemaakt, zag ik op het rooster dat ik drie kwartier was vertraagd. Maar even in de auto gesprongen en thuis een broodje gegeten. Toen ik terug kwam bij Sabena zag ik dat ik nog eens drie kwartier later was ingedeeld.
Na wat te hebben gewacht bij dispatch, kwam de instructor aanlopen. Mijn instructeur is Mr. Tell. Als het goed is, zal hij mij en Stefan instuctie gaan geven tot we solo de lucht in kunnen. Hij komt over als een coole en fijne instructeur waar je wel mee kan lachen.
Nu was het tijd voor de briefing. Ik liet hem zien wat we hadden gepland en dit vond hij allemaal prima in orde. In het kort werd verteld wat we die vlucht gingen doen en wat er van ons werd verwacht. Het zou meer een kennismakingsvlucht worden, zodat we kunnen wennen aan de omgeving, checklisten, procedures en natuurlijk het vliegen zelf.
Na de briefing was het tijd om naar de kist te lopen en de preflight inspection te doen. Hierbij check je of het vliegtuig technisch in orde is, of alle papieren aanwezig zijn etc
Tijd om de kist in de te kruipen, checklisten te doorlopen en de motor te starten. Yeah!
Na wat uitleg was ik al snel over de baan aan het taxieen om via taxiway delta op te lijnen voor een take-off van runway 22L. Na de take-off klaring te hebben ontvangen, kon het gas er vol op en bij het bereiken van 60 knopen gingen beide handjes aan het stuur om de Archer de lucht in te trekken. Wat een heerlijk gevoel!
Al snel vlogen we in de North-East practise area voor wat airwork. Bochtje hier en daar tot de instructeur het gas er opeens af trok. Dit is een practiced forced landing. Hierbij wordt gesimuleerd dat de motor niet meer werkt en de bedoeling is om het vliegtuig in de lucht te houden en ergens een plek te zoeken om veilig te kunnen landen. In dit geval besloot ik 'm op de autosnelweg onder me zetten. Uiteraard gaan we dit niet echt proberen en voordat ik op het dak van een auto kon komen, ging het gas er weer op. Helaas was de tijd al weer om en vlogen we terug naar Falcon Field voor een full stop landing.
Hierna was de beurt aan Stefan. Snel even de tankboer gebeld, de kist geinspecteerd, een fles water naar binnen gelurkt en voor we het wisten hingen we weer in de lucht. Stefan heeft ook een practiced forced landing gedaan, waarbij de instructeur liet zien hoe hij het zou aanpakken. Dit hield in dat we op nog geen 100 ft (30m) boven een droge rivierbedding heen raasden. Wat was dit vet!
Na weer teruggekeerd te zijn naar het veld was het tijd voor een debriefing met de instructeur.
Gelukkig durft hij nog een keer met ons de lucht in... "Great first flight. I can see you guys have been studying and already know small details." Dat was dus een mooi compliment.
Nu is het weer tijd om de boeken in de duiken. Over 12 uur staat de volgende vlucht op de planning en er moet veel worden gedaan.
Keep you posted!
