D03, D04 en stranden op Chandler airfield bij D05

Zo... daar was ik weer!

Afgelopen donderdag 30-04-2009 beurtje 3 gevlogen en warempel was het de dag erna de beurt aan vlucht nummer 4.
Vervolgens was het weekend en kon ik weer lekker de boeken in duiken om al die mooie procedures en checklisten mijzelf eigen te maken...
Vrijdagavond was er een "Koninginnedag-borrel" georganiseerd voor de studenten. Gesponsord door de directeur van de KLS en de trainingsmanager van Sabena. Was erg gezellig en hebben na een x aantal kleine biertjes aldaar besloten een kijkje te nemen in het nachtleven van Scottsdale. Het was een erg geslaagde avond. Details daar gelaten....
Vooralsnog moest er flink worden gestudeerd, want maandag stond het 5e beurtje op de planning.

Vol goede moed stonden we maandagochtend bij dispatch. Alle vluchtvoorbereiding was voor elkaar, de sleutels in handen en het vliegtuig stond ons in de ochtendglorie tegemoet te lachen. Kan weinig misgaan zou je zeggen... Maar het mocht niet zo zijn. Bij de inspectie vond ik dat het stuur teveel speling had en ik hoorde later bij de briefing met instructeur, dat je in de lucht naar links moest sturen om recht te vliegen. "This thing flies really shitty and it's a pain in the ass." was wat de instructeur er over te zeggen had. Vooralsnog was het toestel door de onderhoudsmenschen luchtwaardig bevonden en mocht ik er mee weg. De instructeur liet aan mij de keus. Er zou veel langzaam vliegwerk gedaan moeten worden en dan heb je extra last van die 'shitty' controls. Daarnaast maakte ik me ook zorgen om de hoeveelheid olie dat was "verdwenen" tussen de laatste vlucht en nu. Uiteindelijk heb ik besloten niet te vertrekken en het vliegtuig naar maintenance te sturen. Erg jammer maar helaas. Morgen weer een dag!

Inderdaad was er de dag erna weer een dag. Weer vol goede moed stond ik deze keer om 02:30u naast mijn bed om te douchen, aan te kleden, een pot koffie te atten en tegen mezelf te vertellen waarom vliegen zo leuk is. Om 03:48u stonden we op school ingelogd en konden we nog net mooi het vliegtuig controleren voor de briefing met de instructeur. Sta je daar midden in de nacht met een zaklampje schroefjes, olie, peut en alle andere benodigde dingen te controleren. Stiekem erg mooi om te zien met al die lampjes van de landingsbaan aan. Nog voor 05:30u zat ik in de kist en fully ready to go.




Na in de lucht wat oefeningen te hebben gedaan, was het tijd om wat touch & go's te doen op Chandler airfield. Dat is landen en meteen doorstarten. Vlak na m'n 2e landing gaf ik weer vol gas en trok het apparaat de lucht in. Nog tijdens de klim begint de Archer opeens raar te pruttelen en verloor ik vermogen. Uiteraard had de instructeur dit ook direct door en riep "My controls!" De toren geinformeerd dat we last hadden van een "rough running engine" en werden direct geklaard om te landen op de dichtstbijzijnde landingsbaan.
Dat was toch wel even een klein schrikmomentje voor zowel ons, als de instructeur. Ik ben blij dat we vlakbij het veld zaten, anders hadden we ergens een oplossing moeten zoeken en landen op een droge rivierbedding of iets dergelijks.
We konden nog terugtaxieën naar de "parkeerplaats" en hebben het toestel uitgezet. Sta je dan... krap 7 uur s'ochtend op een veld 45 minuten rijden van de thuisbasis. Op het filmpje hieronder probeer ik met mijn ochtendhoofd nog een uitleg te geven over wat er is gebeurd. En normaal mens zal er waarschijnlijk niets van begrijpen.





Vervolgens besloten om naar een restaurantje te lopen op het vliegveld, waar we een goed ontbijt hebben besteld en ook nog hebben opgegeten. Leek bijna vakantie!
Na een uur of 2 kwam dan dat mooie witte Sabena busje wat ons weer naar Falcon Field zou brengen. Toen zat ons dinsdagochtendavontuur er weer op.


Morgen hoop ik beurtje 6 te vliegen, maar daar moet je hier eigenlijk nooit vanuit gaan. Ik zal dan wat extra minuutjes inhalen die ik vandaag niet heb gevlogen.


Hartelijke groeten uit de zandbak!